Claudicatio intermittens

Claudicatio intermittens wordt in de volksmond ook wel Etalagebenen genomend. Hierbij voeren de slagaders in uw benen te weinig zuurstof aan voor de spieren die u gebruikt bij het lopen. Dit komt omdat deze slagaderen vernauwd zijn. Een vernauwing ontstaat door slagaderverkalking.

Klachten en symptomen van etalagebenen
Met etalagebenen heeft u vaak het gevoel dat uw benen pijnlijk, verkrampt en vermoeid aanvoelen wanneer u een stukje loopt. U kunt dit gevoel hebben als u normaal beweegt, maar u kunt de klachten ook pas voelen wanneer u op een hoger tempo beweegt. Als u al lang last heeft van etalagebenen kunt u koude voeten krijgen, omdat de vetlaag onder uw huid afneemt. Mensen met etalagebenen hebben soms verdikte teennagels. Een wondje aan een voet of been herstelt minder snel of gaat zelfs zweren. Als u zich extra inspant treden klachten eerder op, omdat er dan meer zuurstof nodig is. Ook als het koud is buiten zult u hier eerder last van hebben, omdat uw bloedvaten door de kou samentrekken.

Hoe vaak komt de aandoening voor en bij wie?
Claudicatio Intermittens komt vaker voor naarmate de leeftijd stijgt. Rokers lopen verreweg het grootste risico om etalagebenen te krijgen. Naast roken kunnen een te hoge bloeddruk, suikerziekte, overgewicht, gebrek aan beweging en erfelijkheid de kans op etalagebenen vergroten. Deze risicofactoren versterken elkaar. Dit betekent dat u, wanneer u bijvoorbeeld rookt én overgewicht heeft, een grotere kans heeft op etalagebenen. Dat geldt ook als één van uw ouders vóór het 60ste levensjaar een hart- of vaatziekte heeft (gehad) of als u een te hoog cholesterolgehalte heeft. De risicofactoren voor etalagebenen komen overeen met de risicofactoren voor hart- en vaatziekten.